Spalanie paliwa przez silniki statku powoduje emisję spalin do atmosfery. Nie można tego w pełni uniknąć. Szkodliwe spaliny zawierają głównie tlenki siarki (SOx), tlenki azotu (NOx) i cząsteczki sadzy. Te składniki spalin powodują problemy zdrowotne i szkody środowiska i z tych powodów należy je ograniczać.
Już w 1995 roku TT-Line rozpoczęła eksploatację statków przyjaznych środowisku: Robin Hood i Nils Dacke, które zostały określone „Zielonymi Statkami”. Spośród wielu nowych cech tych dwóch siostrzanych statków należy wymienić napęd spalinowo-elektryczny i spalanie czystego paliwa o niskiej zawartości siarki. Ta koncepcja została powtórzona i dopracowana poprzez instalację podwieszanego napędu w następnej generacji statków Nils Holgersson i Peter Pan, które weszły do eksploatacji w 2001 roku.
Cechą spalinowo-elektrycznych systemów napędowych są silniki spalinowe, które po prostu napędzają generatory elektryczne dostarczając w ten sposób energię elektryczną zgodną z zapotrzebowaniem statku. Oznacza to, że również śruby są napędzane silnikami elektrycznymi. Dzięki takiej konfiguracji silniki diesla mogą zawsze pracować z tą samą prędkością, a m.in. emisje NOx pozostają na stosunkowo stałym poziomie nawet w przypadku, gdy warunki eksploatacyjne nie są optymalne.
Poprzez Konwencję MARPOL Międzynarodowa Organizacja Morska nakłada dziś rygorystyczne przepisy regulujące emisji spalin ze statku. Problem SOx jest rozwiązany poprzez ograniczenie zawartości siarki w paliwie, ponieważ tlenki siarki powstają właśnie z tej siarki w czasie procesu spalania. Emisja NOx jest regulowana poprzez wprowadzenie przepisów dla nowych siników poprzez ustalenie ograniczeń dla jego zawartości w spalinach.
Dla statków eksploatowanych na Morzu Bałtyckim, które jest jednym z kilku zdefiniowanych obszarów kontroli emisji tlenków siarki (SECA), przepisy MARPOL stawiają wymóg stosowania od dnia 1. stycznia 2015 paliwa, w którym zawartość siarki nie może przekraczać 0.1 %. Stanowi to ograniczenie o 90 % w porównaniu do limitu obowiązującego wcześniej i ogromne wyzwanie dla żeglugi.
Najprostszym sposobem spełnienia tych wymogów jest stosowanie paliwa niskosiarkowego , które jest destylatem różniącym się od stosowanego wcześniej paliwa resztkowego. Ponieważ takie paliwo jest znacznie droższe, koszty eksploatacji skutkują zwiększeniem kosztów transportu. Jedną z możliwości jest w takiej sytuacji zainstalowanie na statkach technologii oczyszczania spalin. W takim przypadku nadal można stosować paliwo o wyższej zawartości siarki, jednakże taka instalacja musi być wykonalna pod względem technicznym i opłacalna pod względem ekonomicznym.
TT-Line podjęła decyzję o zainstalowaniu systemu płukania gazów spalinowych na statku Nils Dacke latem 2014. Skruber usuwa SOx i sadze ze spalin. Jeżeli chodzi o stosowanie tej technologii na statkach, nadal jest ona w fazie rozwoju. Ta pilotażowa instalacja jest jednym z pierwszych systemów hybrydowych mokrych skruberów które kiedykolwiek zostały zainstalowane na statku tego typu. Przedsięwzięcie to było współfinansowane przez Unię Europejską w ramach projektu TEN-T „Zielony Most w Korytarzu Skandynawskim”.
W przyszłości rysuje się inny obiecujący sposób zmniejszenia emisji siarki do nieomal zera poprzez przejście na paliwa alternatywne takie jak skroplony gaz ziemny (LNG). Jednakże z uwagi na wysokie koszty instalacji na statkach będących już w eksploatacji postrzegamy to wyłącznie jako rozwiązanie do stosowania na nowobudowanych statkach.